Gleiwitzer - Beuthener - Tarnowitzer Heimatblatt
Tłumaczenie
Więcej informacji
Tłumaczenie na język polski zostało wykonane automatycznie za pomocą sztucznej inteligencji. W związku z tym, mogą występować błędy w tłumaczeniu. Tłumaczenie dotyczy tylko i wyłącznie części tekstu, która zawiera słowa kluczowe.
Artykuł o Józefie Malkuschu, który jest autorem kilku artykułów na temat Pilchowic, które znajdują się w tym portalu.
24 września 1972 świętował mój ojciec swoje 80. urodziny. To święto skłoniło mnie, aby krótko uczcić trudną i pracowitą drogę życiową jubilata:
Jako pierwsze z 9 żyjących dzieci przyszedł na świat 24 września 1892 w Gogolinie na świat. Najwcześniejsze lata młodości spędził na rodzinnym gospodarstwie, które leży na skraju bogatej w pastwiska i łąki doliny Odry w pobliżu Gogolina do dziś. W miejscu urodzenia uczęszczał do szkoły ludowej. Jego nauczycielem był rektor Kunisch, dobry botanik i znawca skamieniałości. Rektor rozbudził w swoim uczniu Józefie zainteresowanie przyrodą.
W Oberglogau ukończył seminarium nauczycielskie. W 1914 roku został, jak wielu innych, powołany do wojska. Mój ojciec walczył na Zachodzie i na Wschodzie. W 1918 roku, powróciwszy ze służby wojskowej, uczył najpierw kilka tygodni w szkole ludowej w Pilchowicach. Potem został przeniesiony do dwuoddziałowej szkoły ludowej w Bergwalde, gdzie sam musiał przez kilka miesięcy nauczać i wychowywać 135 uczniów. W tym miejscu pracy zaskoczył mojego ojca „przewrót polski” w 1921 roku, który przyniósł mu trudne tygodnie próby. Polacy internowali go w więzieniach w Rudzie i w obozie internacyjnym Neu-Beuthen (Biassowitz), krótko po jego ślubie z Elisabeth Kirchner z Gnadenfeld. Po przewrocie polskim rząd w Opolu przeniósł młodego nauczyciela z powrotem do Pilchowic (później Bilchengrund), gdzie młoda para znalazła piękne, duże mieszkanie z ogrodem w nowym budynku szkolnym przy Gleiwitzerstraße. W Pilchowicach dzisiejszy jubilat pracował nie tylko jako nauczyciel i wychowawca w szkole ludowej i dokształcającej, lecz również w gminie jako sekretarz gminny, ławnik, sędzia rozjemczy, kasjer kasy oszczędnościowo-pożyczkowej, jako drugi przewodniczący w zarządzie kościelnym itd. Czasami chodził z agronomem Gloriusem (dziś w Akwizgranie) do Toszku i z rolnikami po polach, aby pouczać właścicieli ziemskich na miejscu o nawożeniu, uprawie, zabudowie itp. ich pól i łąk.
Poza tym nasz ojciec znajdował jeszcze czas, aby poświęcać się swojej licznej rodzinie (5 dzieci), pisać artykuły do lokalnych gazet, wygłaszać fachowe wykłady w stowarzyszeniu nauczycieli w Schönwald, wspierać radą i pomocą inspektora szkolnego Babiocha w dokształcaniu młodych nauczycieli oraz przygotowywać się z przedmiotów botanika, zoologia, geografia, a później także fizyka i chemia do egzaminu nauczycielskiego średnich szkół ludowych przed prowincjonalnymi kolegiami szkolnymi we Wrocławiu lub w Opolu.
W 1940 roku jubilat został powołany do szkoły średniej w Katowicach. Tam kierował szkołą średnią dla chłopców aż do wkroczenia Rosjan do Katowic w styczniu 1945. Obok swojej pracy jako dyrektor szkoły pomagał innym szkołom radą i czynem przy urządzaniu, zakładaniu i dydaktycznym zagospodarowaniu ogrodów szkolnych.
Po wojnie, w której nasz jubilat jako żołnierz brał jeszcze udział w ostatnich miesiącach przed upadkiem, rzucił go los do Herrnhut (Saksonia), gdzie znowu odnalazł swoją żonę i 3 dzieci jako uchodźcy, 2 synowie pozostawali jeszcze w rosyjskiej bądź angielskiej niewoli.
W 1949 nasz ojciec przybył na Zachód, 1 maja 1950 został powołany do służby szkolnej w szkole realnej dla chłopców w Mönchengladbach, gdzie uczył przedmiotów przyrodniczych i geografii. Po przejściu na emeryturę w kwietniu 1958 pracował jeszcze dalsze 12 lat w szkole realnej ze średnio 8 godzinami tygodniowo, ponieważ brakowało nauczycieli.
Na emeryturze jubilat miał czas, aby napisać swoją książkę o „Życiu w rezerwacie przyrody Volksgarten-Bungtwald na obszarze Mönchengladbach”. Książka ta ukazała się w 1970 roku w Verein Linker Niederrhein, Krefeld, Karlsplatz 14.
Nasz jubilat jest zadziwiająco krzepki i otwarty na wszelkie wydarzenia czasu. Często jeździ jeszcze na rowerze po okolicach Mönchengladbach. Od czasu do czasu prowadzi „botaniczne i ornitologiczne wycieczki” z przyjaciółmi natury i ojczyzny z Mönchengladbach i Rheydt, tak jak wcześniej z zainteresowanymi na swojej górnośląskiej ojczyźnie, która jest tak bogata w biologiczne skarby.
Oby naszemu jubilatowi, który mieszka w 405 Mönchengladbach, Johannesstr. 44, dane było jeszcze długie, zdrowe i zadowolone życie u boku naszej matki i w kręgu naszej wielkiej rodziny.
Dr. Kurt Malkusche
Tekst źródłowy
Więcej informacji
Tekst źródłowy nie należy do najłatwiejszych do czytania ze względu na fakt, iż jest to tekst zeskanowany z oryginalnego dokumentu. Nie jest to tekst "przepisany", lecz "przeczytany" przez system OCR. Co za tym idzie, mogą występować błędy w tekście i "dziwne" znaki.
lie verdienen, bis er schließlich 1949 wieder
eine Anstellung im Schuldienst, und zwar
in Gütersloh i. W. erhielt. Seine gute
körperliche Konstitution erlaubte es ihm,
noch 10 Jahre nach seiner offiziellen Pen-
sionierung im Schuldienst tätig zu sein.
Auf diese Weise war er 50 Jahre im akti-
ven Schuldienst — ein seltenes Jubiläum.
Im Jahre 1970 konnte er mit seiner Ehe-
frau Liesel, geb. Galonska, das Fest der
goldenen Hochzeit feiern.
Noch heute geht er regelmäßig wöchent-
lich in Bielefeld zum Schwimmen oder
macht ausgedehnte Spaziergänge in die
Umgebung von Bielefeld und Gütersloh.
Wenn seine als Pensionär mit den viel-
fältigsten Interessen beschränkte Zeit es
ihm ermöglicht, geht er auch noch gern
auf Reisen, um seine nicht in ‚Bielefeld
lebenden Kinder und Enkelkinder zu be-
suchen. .
Alle seine Landsleute, Bekannten und
Verwandten, besonders aber seine früheren
Schüler, wünschen ihm weiterhin so gute
Gesundheit, Aktivität und Gottes reich-
sten Segen, H-G. M.
Josef Malkusch 80 Jahre
Am 24. September 1972 feierte mein Vater
seinen 80. Geburtstag. Dieses Fest veranlaßt
mich, den mühevollen und arbeitsreichen
Lebensweg des Jubilars kurz zu würdigen:
Als erstes von 9 lebenden Kindern kam er
am 24. September 1892 in Gogolin O/S zur
Welt. Seine früheste Jugend verlebte er
In Oberglogau absolvierte er das Lehrer-
seminar. 1914 wurde er wie viele andere
zum Heer einberufen. Mein Vater kämpfte
im Westen und im Osten. 1918 vom Heeres-
dienst heimgekehrt, unterrichtete er zu-
nächst einige Wochen an der Volksschule
in Pilchowitz. Dann wurde er an die zwei-
klassige Volksschule in Bergwalde versetzt,
wo er allein 135 Schüler mehrere Monate
unterweisen und erziehen mußte. In die-
sem Wirkungsort überraschte meinen Va-
ter der Polenputsch 1921, der ihm schwer-
geprüfte Wochen brachte. Die Polen in-
ternierten ihn in Gefängnissen Rauden und
Sohrau und im Internierungslager Neu-Be-
run (Biassowitz), kurz nach seiner Heirat
mit Elisabeth Kirchner aus Gnadenfeld.
Nach dem Polenputsch versetzte die Regie-
rung in Oppeln den jungen Lehrer wieder
nach Pilchowitz (später Bilchengrund), wo
das junge Ehepaar eine schöne große Woh-
nung mit Garten im neuen Schulgebäude
an der Gleiwitzerstraße vorfand. In Pil-
chowitz arbeitete der heutige Jubilar nicht
nur als Lehrer und Erzieher an der Volks-
und Fortbildungsschule, sondern auch in
der Gemeinde als Gemeindeschreiber,
Schöffe, Schiedsmann, Rechner der Spar-
und Darlehenskasse, als zweiter Vorsitzen-
der im Kirchenvorstand u.a. Manchmal
ging mein Vater mit dem Landwirtschafts-
rat Glorius (heute in Aachen) aus Tost O/S
mit den Bauern durch die Fluren, um die
auf dem elterlichen Bauernhof, der am
Rande einer weiden- und wiesenreichen
Oderniederung bei Gogolin noch heute
liegt. Im Geburtsort besuchte er die Volks-
schule. Sein Lehrer war Rektor Kunisch,
ein guter Botaniker und Petrefaktenken-
ner. Der Rektor weckte in seinem Schüler
Josef das Interesse für die Natur.
Viele
Landsleute
sind noch nicht Bezieher, ja sie kennen unser
„Heimatblatt“ noch gar nicht. Bitte, teilen Sie
Adressen solcher Heimatfreunde mit! Werben Sie
überall. und immer neue Bezieher! Wir verschicken
gerne Probehefte.
/
A
'%